یکی از اولین نمونه های سبک های تک » مرکز فرهنگی پمپیدو است که بین سال های 1972 و 1976 در پاریس ، با طراحی معماران معروف یعنی ریچارد راجرز» و رنزو پیانو » ساخته شد .
مجموعه فرهنگی پمپیدو ـ پاریس» به عنوان بنایی که نقطه اوج سبک ساختار نمایی در دهه 70 بود هنوز پس از سی سال نه تنها توانسته کاربری خود را حفظ کند بلکه به قول بعضی منتقدین از دیدی هنری ، به اثری ماندگار تبدیل شده است .
گروه انگلیسی ـ ایتالیایی ( پیانو و راجرز) مضمون طرح خود را محل اطلاعات دستخوش دگرگونی مدام » توصیف کرده اند .» پالایشگاه » ، کارخانه تقطیر » ، کشتی اقیانوس پیما» ، پمپیدولیوم » ، لقب ها و عنوان هایی است که پاریسی ها به آن داده اند .
این بنا در فاصله حدود یک کیلومتر از نتردام و موزه لوور در ناحیه قدیمی و پر جمعیت پاریس واقع شده است . در هنگام مسابقه ، این ناحیه از پاریس ، در وضع بحرانی قرار داشت . مرکز خرید قدیمی ژرژ پمپیدو یک مرکز بزرگ ، با مساحتی بالغ بر نود هزار متر مربع است ، که شامل چهار کارکرد اصلی می باشد :
1- موزه هنر مدرن
2- کتابخانه مرجع بزرگ
34 |
3- مرکزی برای طراحی صنعتی
4- مرکزی جهت تحقیق و مطالعه موسیقی
در کنار آن ها فضاهایی برای امور اداری ، کتابفروشی ها ، رستوران ها ، سینما ها ، فعالیت کودکان پارک ماشین ها قرار دارد . در سال 1971 رئیس جمهور فرانسه آقای ژرژ پمپیدو یک مسابقه معماری برای ساخت این مجموعه فرهنگی برگزار کرد که گروه نوپای پیانو + راجرز و همکاران » برنده مسابقه شد .
عنوان مسابقه چنین بود : یک بنای معماری شهری با رویکرد به مقتضیات قرن ما .»
هدف تیم طراحی معماری ، ایجاد حد بالایی از انعطاف پذیری ، یک میدان باز وسیع به عنوان ادامه لازم کارکرد داخلی و نماهای طولانی خارجی ـ که تبدیل به سطوح اطلاعاتی می شوند ـ به نمای سمت خیابان باید اطلاعات مرتبط با ترافیک و حمل و نقل را نشان می داد و نمای سمت میدان Plaza » مجموعه ، باید برای عابران پیاده ، اطلاعات و سرگرمی فراهم می کرد . بنا می بایست داخلی مطلوب و مفیدی را فراهم می کرد . به همین دلیل از طراحی مسیر های حرکتی دائمی در داخلی بنا احتراز شد و این به آزادی پلان های داخلی و انعطاف پذیری آن ها می افزود و همچنین بنا می بایست خود را از قید و بند تاریخ زمینه شهری خود رها می کرد ، چه از نظر مقیاس ، ارتفاع ، فرم و چه از نظر نوع بیان .
از نظر کار فرما استقرار بنای جدید با تکیه بر مجموعه تفاوت ها و تضادهای جذاب آن با بافت ، نظر از هارمونی و هماهنگی آن با زمینه موجود بهتر و مطلوب تر بود . بنا داشته های خود را بی پرده اختیار عابران سمت غربی که در میدان مجموعه هستند و اتومبیل های خیابان شرقی قرار می دهد نمایش خارجی سازه و تاسیسات بنا ، بیشتر به خاطر برنامه ریزی ویژه طراحان برای انعطاف پذیری فضای داخلی به وجود آمده است ، نه صرفا به خاطر آشکار کردن استراکچر و ساختار بنا . این ساختمان فی به خارج پوسته شیشه ای حرکت کرده است تا حجم داخلی را نامسدود و وفق پذیر سازد و آن از قید و بند استراکچر رها سازد . تدبیر خاص سازه ای در این بنا ، باعث ایجاد دهانه هایی به طول 3/3 متر شده است و نقل مکان داکت های تاسیساتی و سرویس های تهویه مطبوع به نمای ساختمان داخل بنا را باز و سازگار گذاشته است . تجهیزات سنگین ـ بویلرها و چیلرها ـ در زیر زمین قرار داده شده اند و خدمات به صورت عمودی در امتداد دیوار شرقی از پایین ترین سطح تا بالاترین آنها یعنی پشت بام که مرکز تهویه مطبوع و برج های خنک کننده در آنجا قرار دارند پخش می شوند .
طراحی حجم
درباره این سایت